Zazwyczaj formulacja prekursora rozpoczyna się od związku nitrylowego, który jest łączony w reaktorze z uplastycznionym komonomerem akrylowym i katalizatorem, takim jak kwas, dwutlenek węgla, olej witriolowy lub kwas. Ciągłe łączenie pozwala na połączenie składników, zapewniając odpowiednią konsystencję i czystość oraz inicjując powstawanie wolnych rodników w strukturze molekularnej azotynu. Ta modyfikacja prowadzi do procesu chemicznego, który wytwarza długołańcuchowe polimery, z których powstają włókna akrylowe. Szczegóły procesu chemicznego, takie jak temperatura, atmosfera, konkretne komonomery i katalizatory, są zastrzeżone. Po praniu i suszeniu, azotyn w postaci proszku jest rozpuszczany w rozpuszczalniku organicznym, takim jak dimetylosiarczek (DMSO), dimetyloacetamid (DMAC) lub dimetyloformamid (DMF), lub w rozpuszczalniku ciekłym, takim jak chlorek o liczbie atomowej 30 i sole rodaminy. Rozpuszczalniki organiczne pomagają uniknąć zanieczyszczeń śladowymi cząstkami metali, które mogłyby zaszkodzić stabilności termicznej i aerofilowej procesu oraz opóźnić wydajność cieplną gotowego włókna. Na tym etapie zawiesina proszku i rozpuszczalnika, czyli prekursorowa „powłoka”, nadaje konsystencję syropowi. Wybór rozpuszczalnika, a tym samym stopień kontroli twardości powłoki (poprzez wgłębną filtrację), ma kluczowe znaczenie dla powodzenia kolejnego etapu formowania włókien.
Spinning
Włókna PAN są formowane metodą zwaną przędzeniem na mokro. Powłoka jest zanurzana w ciekłej, naturalnej wannie i wytłaczana przez otwór w dyszy przędzalniczej, wykonanej z cennego materiału. Przejście jest dopasowane do wymaganej liczby włókien włókna PAN (np. 12 000 otworów włókna węglowego 12K). To stosunkowo grube i kruche, mokre włókno jest przeciągane przez wałek w celu usunięcia nadmiaru środka, a następnie suszone i rozciągane w celu kontynuacji orientacji mieszanki PAN. W tym przypadku kształt i wewnętrzny przekrój włókien są określane przez stopień, w jakim wybrany rozpuszczalnik i środek wnikają we włókna prekursorowe, wielkość przyłożonego naprężenia oraz wydłużenie liniowe włókien. Ta ostatnia jest zastrzeżona dla każdego producenta. Alternatywą dla przędzenia na mokro może być metoda mieszana zwana suchym dmuchnięciem/przędzeniem na mokro, która wykorzystuje pionową szczelinę powietrzną między włóknami a naturalną wanną. Prowadzi to do powstania gładkiego, sferycznego włókna PAN, które wzmacnia połączenie między włóknem a kalafonią matrycy w kompozycie. Ostatnim etapem formowania włókien prekursorowych PAN jest zastosowanie olejów wykończeniowych w celu zapobiegania aglomeracji lepkich włókien. Białe włókna PAN są następnie ponownie suszone i nawijane na szpulę.