Omdat koolstofvezel duur is, goede algehele prestaties levert en vooral wordt gebruikt in high-end militaire en civiele of speciale gebieden, zijn de procedures voor productafval streng, dus niet hergebruikt of onwaarschijnlijk, omdat het koolstofgehalte meer dan 90% is of onwaarschijnlijk, en de productiekosten veel hoger zijn dan bij conventionele vezels, zoals het gebruik van directe verbranding in de open lucht of cementproductie en een andere indirecte verbrandingsmethode om niet alleen ernstige vervuiling aan te pakken, maar ook zeer oneconomisch, dat wil zeggen, de sociale en economische voordelen zijn laag, en chemische hydrolyse wordt meestal gebruikt in de kernstructuur van composietafvalrecycling. Bovendien is de goedkope directe begraafmethode die vaak wordt gebruikt bij de vroege afvalverwijdering, in vele jaren of nooit tegelijkertijd rotten om giftige stoffen te verwijderen, en vervolgens langdurige vervuiling van bodem- en grondwatersystemen, wat later het milieu en andere gerelateerde regelgeving geleidelijk zal verbieden. Kortom, de mogelijke methoden voor afvalverwijdering van koolstofvezelcomposietmaterialen zijn mechanische materiaalrecyclingmethode, materiaalrecycling en energieterugwinningsmethode. In de latere vergelijkende analyse worden de methoden van energieterugwinning en verbranding, zoals cementproductie, echter nog wel besproken.
Zwart Goud
Koolstofvezel (CF) is een zwarte anorganische polymeervezel, gemaakt van koolstofelementen, met de moleculaire structuur van de grenslaag tussen grafiet en diamant. Het heeft eigenschappen zoals thermische geleidbaarheid, geleidbaarheid, hogetemperatuurbestendigheid, wrijvingsweerstand en corrosiebestendigheid. Het wordt voornamelijk gebruikt als geavanceerd constructiemateriaal voor hars, metaal, keramiek, cement en andere substraatmaterialen en wordt veel gebruikt in alle lagen van de bevolking. De opkomst van koolstofvezel en de bijbehorende composietmaterialen staat meer recent bekend als de "zwarte revolutionairen van de 21e eeuw".
De waarde en betekenis van het terugwinnen van koolstofvezelafval
Net zoals alles twee kanten heeft, heeft koolstofvezel zijn eigen beperkingen en superieure eigenschappen, die onvergelijkbaar zijn met die van andere hierboven genoemde verbeterde materialen. Deze beperkingen komen voornamelijk tot uiting in drie aspecten: Ten eerste, een slechte slagvastheid, gemakkelijk te beschadigen en een curve van de spanning-rekverhouding die vergelijkbaar is met een rechte lijn, wat leidt tot een ontwerp met axiale sterkteverlies. Ten tweede, onder invloed van een sterk zuur, is het gemakkelijk te oxideren, waardoor metaalcomposieten kunnen carbideren, carboneren en elektrochemische corrosie kunnen veroorzaken. Ten derde is de productietechnologie complex, met een hoog energieverbruik, ernstige vervuiling en een hoge prijs (20 tot 200 keer hoger voor E-glasvezel).
Behandelingsopties
Mogelijke methoden voor de verwijdering van composietafval zijn onder meer begraving, hergebruik, mechanische recycling van materialen (ook bekend als fysieke verbrijzelingsmethode), verbranding, recycling van materialen en energieterugwinning (ook bekend als fysische chemie), chemische hydrolyse, cementproductie en andere 7 categorieën.
Details
Plaatsingstijd: 26-09-2019